Rozdział 33

Oczami Mariny.
-Mary, co byś chciała na urodziny? - zadała mi pytanie mama każąc usiąść obok niej.
-Żeby chłopcy jż wrócili ale tego nie da się wykonać.
-Troszkę.
-Właśnie.
***
Nastał ten dzień. Urodziny przyjaciółki. Poszłam do niej z rana by cały dzień od początku do końca spędzić z nią.
Postanowiła nie robić imprezy.
-Co tu tak głośno? Niby urodziny a gdzie balanga? -Usłyszałyśmy głos dochodzący od drzwi.
Bardzo znajomy głos. Równocześnie się odwróciłyśmy i ruszyłyśmy w stronę wejścia.
-Co tu robiciee?! - Mary rzuciła się na Zayna a ja na Nialla.
-Patrz Nialler nie chcą nas tu.
-Jak to nie pocałowałam blondyna. Marina poleciała do mamy i ją przytuliła.
-A więc udało ci się. - wróciła do Malika. - Gdzie reszta?
-Nie pozwolili im przyjechać, ale masz życzenia od nich.
Zostawiliśmy parę samą i poszłam z Horanem do altanki.
-Chciałem ci to dać wcześniej...I nie przerywaj mi...Ale nie było okazji. - wyciągnął wisiorek.

-Żebyś wiedziała że będziesz w mom sercu forever.
-Jest tak jak w moim śnie, tylko przyjemniej.
-Czyli? - zapytał.
Odsłoniłam włosy, założył mi naszyjnik. Serce waliło mi strasznie szybko.
-Ty w moim też. Chodźby dzieliło nas wiele mil od siebie. - pocałowałam chłopaka.
-Przemek mówił że jesteście ale jakby was nie było. Musicie sie skupić na nauce. Ani się obejrzysz a znów będziemy wszyscy razem.
-Mam nadzieję, a kiedy lecicie spowrotem?
-Jutro.
-Już jutro?
-Niestety. Musimy. Ale mamy jeszcze połowę dzisiejszego dnia, noc i trochę kolejnego. - przytulił mnie.
-Tu jesteście. - przyszli Mary i Zayn.
-To są moje najlepsze urodziny w historii!
-To się cieszymy.
    Po tygodniu czasu chłopcy byli już w Londynie, gdy skończyli trasę po USA.
My z Mariną mieliśmy tydzień wolnego w szkole więc spakowałyśmy się i nie móiąc nic chłopcom pojechałyśmy do Anglii.
Zapukałyśmy do ich domu w którym przez wakacje dosyć długo mieszkałyśmy. Harry otworzył.
Gdy nas zobaczył rozchylił usta.
-Co się stało Loczku? - machałam mu ręką przed oczami. Doszedł do niego Lou, który w zupełnie innym nastawieniu przywitał się. Wziął pierwsze mnie na ręce następnie Marinę i obkręcił w koło.
-Mary! Julie! Wy tutaj? Co ze szkołą?
-Nie bój się Marchewa. Mamy wolne.
Hazz wkońcu się otknął i po wejściu i przywitaniu się ze wszystkimi wkońcu usiedliśmy.
-Jak było w trasie? - odezwałam się bo nikt nic nie mówił.
-Nawet fajnie. - odpowiedział Li.
-Juliee, Maryy?! Możecie zrobić obiad? Stęskniłem się za waszym jedzeniem. Wszyscy zrobimy wspólnie obiad. - powiedział Niall. Lou wyszedł twierdząc że idzie do sklepu.
-Jest nas sześciu. Czylii dwanaście rąk w kuchnii. Może jakoś sobie poradzimy. - wstała brunetka. Było dosyć ciężko ale przynajmniej szybciej skończyliśmy.
Zadzwonili do Louisa gdzie jest. On twierdząc że już idzie, zaczekaliśmy na niego. Przyszedł.

-Mam dla was niespodziankę. A raczej niespodziewanego gościa. Conor Maynard. Znasz takiego? - zapytał mnie Loui. 
-Ty się jeszcze pytasz?! Znam.
-Con chodź. - zawołał a ten wszedł za nim.
-Cześć Julie, Mary, Zayn, Niall, Harry i Liam. O wszystkich pamiętałem? A witaj Lou.
-Dzień Dobry.
-Sory że nie uprzedziłem wcześniej. - podszedł Tomlinson.
Doskonale znałam Conora, lubiałam go.
-Więc witamy. Kolejny świr wśród nas. Współczuje ludziom.
-I to bardzo. - potwierdziłam słowa przyjaciółki.
-Jak do nas się przyzwyczili to do niego też się przekonają. A wogóle obok nas nikt nie mieszka. Jak się przekonałyście już. - uśmiechnął się szeroko Niall. - a jemy już?
-Tak blondasku. Ty bez jedzenia to jak normalnieee. - rozczochrałam mu włosy. - Conor chodź.
Klapnęlśmy wszyscy i gdy zjedliśmy, cali napakowani legnęliśmy przed tv.
Boo Bear odprowadził Maynarda po domu i pokazał jego pokój.
Doszli do nas. Niall znowu jadł.
-Ile on tak potrafi?! - odezwał się nowy kolega.
-Oj duuuużooo! Uwierz mi. - spojrzał na niego Zayn.
-Yhym.
-Zobaczysz ile jeszcze razy będzie jadł do wieczora.
-Nie moja wina że jestem głodny. - dodał Horan.
-Cały czas?
-Jedzenie to podstawowa rzecz w życiu.
-I miłośc. - dodał Conor. Już go lubię.
-No właśnie. - spojrzałan na Nialla.